" Με την ευκαιρία των δηλώσεων του μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου για την Χρυσή Αυγή, είχαμε υποβάλει σχετικό ερώτημα στο Σεβασμιότατο μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο .
Δείτε το ερώτημα που υποβάλαμε
εδώ:
Μάταια περιμέναμε την
απάντηση, είτε
απευθείας, είτε με δηλώσεις σε άλλα «φιλικά» προσκείμενα μέσα.
Φαίνεται, όμως, ότι ο κύριος
Δωρόθεος αποφάσισε τελικά να απαντήσει αλλιώς.
Στέλνοντας πρόσκληση
για διάφορες εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 16 Δεκέμβρη: «προς
τιμή και μνήμη του αοιδίμου Τηνίου Ιεράρχου Νικοπόλεως και Πρεβέζης, Στυλανού
(Κορνάρου)».
 |
| Ο Στυλιανός Κορνάρος σε τελετή ''εθνικής διαπαιδαγώγησης" στη Μακρόνησο. Δίπλα του, ο διοικητής του στρατοπέδου Σκαλούμπακας. (Φωτό "Το Ποντίκι") |
Ποιος ήταν ο «Άγιος Πρεβέζης»; Παρακάμπτουμε την εμπλοκή του σε ροζ σκάνδαλα που οδήγησαν στην καθαίρεσή του από την μητρόπολη Πρεβέζης, το 1979, αφού κρίθηκε από την ιερά σύνοδο «ένοχος βαρύτατου σκανδαλισμού του πληρώματος της εκκλησίας», γιατί δεν ενδιαφέρουν το παρόν σημείωμα και αντιγράφουμε από την el.wikipedia.org:
«Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Σύρου. Μετά τις σπουδές του διορίσθηκε στην Μακρόνησο, τόπο κράτησης αριστερών πολιτικών κρατουμένων, ως
στρατιωτικός ιερέας. Εκεί αναφέρεται ότι μαζί με τον επόμενο δικτάτορα Δημήτριο
Ιωαννίδη βιαιοπράγησε εναντίον κρατουμένων, πράγμα ασύμβατο με
τα ιερατικά του καθήκοντα, αλλά και αποκάλυψε στοιχεία εξομολογήσεων
κρατουμένων στην ΕΣΑ. Αργότερα εξελέγη Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης και η δημόσια δράση του ήταν πολλαπλή χάρις στις καλές
του προσωπικές σχέσεις με ηγετικά στελέχη της Στρατιωτικής Δικτατορίας.»
Επιπλέον, σύμφωνα με μαρτυρίες αντιστασιακών
πολιτικών κρατουμένων ο εν λόγο ρασοφόρος «κάρφωνε» τυχών πληροφορίες στους
διοικητές του στρατοπέδου, που αποσπούσε μέσω της εξομολόγησης.
 |
| Γ΄ Τάγμα, 1948. Δοξολογία μπροστά στο «Ηρώον». Επάνω, ο στρατιωτικός ιερέας Στυλιανός Κορνάρος και πίσω του ο διοικητής Σκαλούμπακας |
Στη συνέχεια, ένα μικρό
απόσπασμα του Γιάννη Παπανικολάου, αντιστασιακού και εξόριστου στη Μακρόνησο:
«Αλλά ας πάμε τώρα στο
Μακρονήσι. Μετά τα φοβερά γεγονότα του Φλεβάρη του 1948 εντάσσεται το πιο κάτω
περιστατικό. Το Γενικό Επιτελείο έστειλε εκεί – όπως είναι γνωστό – τον
Μπαϊρακτάρη ενίσχυση με το περιπολικό και από ξηρά και θάλασσα ρίξανε στο ψαχνό
στους 7.000 του τρίτου τάγματος, όπως ονόμαζαν τους στρατιώτες που είχαν
υπηρετήσει στον ΕΛΑΣ. Το μακελειό με τους εκατοντάδες νεκρούς, τραυματίες,
τρελούς και τσακισμένους με τις σχοινόριζες και τους βούρδουλες είχε τελειώσει.
Συνεχιζόταν τώρα εντατικά η καταπίεση και η ταπείνωση. Οι Αλφαμίτες, το Άλφα
δύο και ο Στυλιανός Κορνάρος, σαν εκπρόσωπος της Εκκλησίας, είχαν
αναλάβει τώρα το έργο της εξυγίανσης του τάγματος...
Μεγάλη βδομάδα. Από το
βήμα ο Κορνάρος καλεί τους αμαρτωλούς να μετανοήσουν, να προσευχηθούν και να
ακούσουν «για το καλό» τους τους Αλφαμίτες... Ήξεραν οι κρατούμενοι τις
προεκτάσεις και συνέπειες από τις εξομολογήσεις που ζητούσε ο Στυλιανός. Όμως,
υπάρχουν και αδύνατοι άνθρωποι. Ένας τέτοιος – δε γράφω το όνομά του για να μην
τον πληγώσω αν είναι ακόμα στη ζωή - θέλει να εκτελέσει τα θρησκευτικά του
καθήκοντα. Αποφάσισε να εξομολογηθεί. Αλλά κάτω από τις επίμονες ερωτήσεις του
σημερινού δεσπότη της Πρέβεζας, υποχρεώθηκε να δώσει με ειλικρίνεια τα ονόματα
των οργανωμένων στο χωριό του, αλλά και όσων ήξερε μέσα στο τάγμα.
Ο Στυλιανός, μετά τη
θρησκευτική ανάκριση, κατέθεσε την έκθεση της «εξομολόγησης» του θύματός του
στο Α2. Αυτή ήταν η επίσημη δουλειά του (δηλαδή χαφιεδισμός), από αυτήν έπαιρνε
το μισθό του. Το Α2 κάλεσε τον εξομολογηθέντα και του ζήτησε να πει όλη την
αλήθεια – τη θεωρούσαν λειψή την εξομολόγηση – με το καλό. Τον βασάνισαν
φριχτά, ενώ πάνω στο μαρτύριο ο Κορνάρος με το ευαγγέλιο στο χέρι διέκοπτε
λέγοντας σαρκαστικά:
-Τέκνον μου, μην κρύβεις
τίποτα, πέστα όλα να ξαλαφρώσει η ψυχή σου. Πέστα και θα προσευχηθώ στον Κύριο
για σένα...
Δεν πρόφτασα να τελειώσω.
Σηκώθηκε απότομα όρθιος, έβγαλε από την πίσω τσέπη του παντελονιού ένα πιστόλι
και μ' αυτό προτεταμένο μου ζητούσε να τον ακολουθήσω. Αδιαφόρησα και με σπουδή
βγήκα από την πόρτα. Πίσω μου ο Στυλιανός φώναζε αλτ, αλτ! Χάθηκα ωστόσο στις
σκηνές και το όνομά μου δεν μπόρεσε να το μάθει γιατί αρνήθηκαν όλοι να του το
δώσουν...»
Αυτόν τον
δεδηλωμένο αντικομουνιστή, εμφυλιοπολεμικό λειτουργό και χουντικό ιερωμένο,
θυμήθηκε ο κύριος Δωρόθεος και η διοικούσα του ΠΙΙΕΤ επιτροπή
(σύμφωνα με την πρόσκληση) να τιμήσουν. Σήμερα μάλιστα, που η δράση της
φιλοχουντικής Χρυσής
Αυγής, δηλητηριάζει την ελληνική κοινωνία.
Περιμένουμε
να δούμε τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των εκπροσώπων της Πολιτείας , του δήμου
και των …φίλων του Βενιζέλου! "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου