Αγώνας για το ψωμί ολόκληρης της εργατικής τάξης

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΑΝ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΥΣ

 

Πρόταση για την κλιμάκωση του αγώνα με προκήρυξη παναττικής απεργίας από τα Εργατικά Κέντρα του Λεκανοπεδίου κατέθεσαν οι χαλυβουργοί

Οι χαλυβουργοί δεν σκύβουν το κεφάλι

Σάββατο πρωί, 17 Δεκέμβρη 2011, στο ημερολόγιο των χαλυβουργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» έγραφε: 48η ημέρα απεργίας. Σάββατο πρωί στην Ομόνοια, στο συλλαλητήριο αλληλεγγύης σε αυτό τον μεγάλο απεργιακό αγώνα, έδωσαν το «παρών» χιλιάδες εργάτες της Αττικής.

Στο κάλεσμα των απεργών, στο κέντρο της Αθήνας δίπλα στους χαλυβουργούς και στις οικογένειές τους, διαδήλωσαν εργάτες της βιομηχανίας, εμποροϋπάλληλοι, εργαζόμενοι στις τράπεζες, οικοδόμοι, φοιτητές και σπουδαστές, υπάλληλοι στις τηλεπικοινωνίες, εκπαιδευτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι στις μεταφορές, στην ενέργεια, στον επισιτισμό, άνεργοι, συνταξιούχοι... Ηταν εδώ η Ελλάδα του αγώνα, της αλληλεγγύης, η Ελλάδα της περηφάνιας και της αξιοπρέπειας, αυτή που δεν σκύβει το κεφάλι στη βία κυβέρνησης και κεφαλαίου, που παλεύει, που ελπίζει, και μέσα από τον αγώνα της σπέρνει τα φύτρα για μια κοινωνία χωρίς ανεργία και εκμετάλλευση. Ηταν η Ελλάδα των χαλυβουργών, γιατί όπως φώναζαν χιλιάδες στόματα: «Είμαστε Ολοι Χαλυβουργοί»!

 
Εχοντας οι ίδιοι συνείδηση του βάρους, αυτής της μεγάλης, πολυήμερης, ταξικής αναμέτρησης οι απεργοί το έγραψαν και στο σύνθημά τους πίσω από την εξέδρα: «Για το χαλυβουργό δεν υπάρχει γυρισμός. Η νίκη των χαλυβουργών, νίκη όλων των εργαζομένων»!

«Κρατάτε γερά!»

Στην πορεία

Αυτό έχει γίνει αντιληπτό και για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων της χώρας μας. Να γιατί το σύνθημα που έγραψαν στα πανό τους οι σπουδαστές του ΜΑΣ και δεκάδων σχολών που κατέβηκαν στη διαδήλωση «Νίκη στον αγώνα των χαλυβουργών» δεν ήταν απλά μια ευχή. Είναι το γεγονός, ότι αυτός ο αγώνας κλείνει μέσα του τον αγώνα αλλά και την αγωνία όλων των εργαζομένων. Σε αυτό το εργοστάσιο πάνω στην Εθνική Οδό, 50 μέρες τώρα, αναμετριούνται δυο κόσμοι ολόκληροι. Από τη μια η βία και η εξουσία του κεφαλαίου και από την άλλη η εργατική τάξη της χώρας μας, που κάθε μέρα τη σπρώχνουν στην κόλαση.

Πρόταση για παναττική απεργία

 

Με το σύνθημα «Εδώ, εδώ και πάλι εδώ, γιατί εμείς δε ζούμε με 500 ευρώ» οι χαλυβουργοί οδηγούν την πορεία, που ξεκίνησε από την Ομόνοια, ανέβηκε τη Σταδίου, έφτασε στο Σύνταγμα και από εκεί κατέβηκε την Πανεπιστημίου. Μπροστά στα Προπύλαια ο πρόεδρος του σωματείου επανέλαβε την πρόταση για την κήρυξη παναττικής απεργίας απ' όλα τα εργατικά κέντρα του Λεκανοπεδίου, για να κλιμακωθεί ο αγώνας και να αγκαλιάσει όλους τους κλάδους και ανανέωσε το ραντεβού στους νέους αγώνες.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΦΩΝΙΟΣ

«Να προετοιμαστούμε για σκληρούς μακρόχρονους αγώνες»

Αποσπάσματα από την κεντρική ομιλία στην Ομόνοια

«Στις 48 ημέρες απεργίας μάθαμε πολλά, γίναμε πιο έμπειροι. Μπορούμε να διακρίνουμε τους πραγματικούς φίλους, να περιφρουρήσουμε τον αγώνα μας. Ξέρουμε, ότι αφού δεν μπόρεσαν να μας λυγίσουν με εκβιασμούς, τρομοκρατία, με τα τσιράκια της εργοδοσίας, θα προσπαθήσουν τώρα με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη». Τα παραπάνω τόνισε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία» στην κεντρική ομιλία του συλλαλητηρίου.
«Εμείς, σημείωσε, ζητάμε και δεχόμαστε αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους. Αυτοί όμως που αποφασίζουν για την πορεία, κλιμάκωσή, τις μορφές του αγώνα, είναι το σωματείο της Χαλυβουργίας, και οι Χαλυβουργοί μέσα από τις συνελεύσεις τους. Κάνουνε μεγάλο λάθος όσοι νομίζουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους Χαλυβουργούς και τον αγώνα τους για δικά τους παιχνίδια, να τους στρέψουν ενάντια στο οργανωμένο ταξικό κίνημα.
Δηλώνουμε, ότι η καλύτερη αλληλεγγύη είναι το κάθε σωματείο, ο καθένας εργάτης να οργανώσει τους συναδέλφους του στο χώρο δουλειάς του. Να μην επιτρέψουν να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα ΕΕ - κυβέρνησης - μαύρου μετώπου. Να μεταφέρουν τη σπίθα της Χαλυβουργίας στο δικό τους χώρο δουλειάς, ενάντια σε εργοδοσία και κυβέρνηση. Κάνουνε λάθος όσοι νομίζουν ότι βοηθάνε τον αγώνα μας μόνο με μεγάλα λόγια, όταν στους χώρους δουλειάς τους, δέχονται αδιαμαρτύρητα τα αντεργατικά μέτρα. Συνδιαλέγονται και συμβιβάζονται με την εργοδοσία, και μετά έρχονται να κάνουν το δάσκαλο στους Χαλυβουργούς».
«Μπροστά μας έρχεται βαρύς χειμώνας. Πρέπει να προετοιμαστούμε για μεγάλους, σκληρούς και μακρόχρονους αγώνες. Το μαύρο μέτωπο ΕΕ, εργοδοσίας μαζί με τη μαύρη κυβέρνησή του δεν αντιμετωπίζεται με κοινωνικούς διαλόγους. Θέλει αγώνες σαν της Χαλυβουργίας, σε όλους τους κλάδους, σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση, που να στηρίζεται από όλους τους εργαζόμενους όπως των Χαλυβουργών» τόνισε σε άλλο σημείο.
«Η ανάπτυξη για την οποία μιλάνε δεν αφορά εμάς τους εργάτες. Ο Μάνεσης και κάθε Μάνεσης μας ζητούσαν να δουλεύουμε με λιγότερους μισθούς και μεροκάματα και όταν βγάζανε πολλά κέρδη. Τα κέρδη τους δεν τα μοιραστήκαμε. Η χαλυβουργία μέχρι το 2008 είχε 550 εκατομμύρια κέρδη και τώρα λένε ψέματα ότι έχουν χασούρα λόγω της κρίσης, η οποία δημιουργήθηκε από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων» επισήμανε ο συνδικαλιστής.
Καταλήγοντας στην ομιλία αναφέρθηκε σε όσα ακούγονται από πολλές πλευρές και διάφορες συμβουλές τονίζοντας: «Λέμε σε όλους αυτούς τους συμβουλάτορες, ότι εμείς οι Χαλυβουργοί είμαστε ψημένοι εκεί που λιώνει το ατσάλι. Είμαστε ατσαλωμένοι, δύσκολοι για τα δόντια τους. Δουλεύουμε μέσα στη φωτιά και το σίδερο με ήδη χαμηλά μεροκάματα και μισθούς, κάτω από επικίνδυνες και άθλιες συνθήκες. Με τον ιδρώτα μας και τους νεκρούς μας έβγαλαν πολλά πλούτη. Από εμάς πλούτισαν πολλοί, ο Μάνεσης, οι κατασκευαστές, οι εργολάβοι, εμείς γίναμε φτωχότεροι και τώρα θέλουν να μας κάνουν ακόμα πιο φτωχούς. Αυτά είναι που μας ξεσήκωσαν».

 Πηγή : Ριζοσπάστης