Ανάσα χωρίς αναπνοή

του Στάθη

«Ανάσα» στο Βερολίνο προσπάθησε να πάρει ο κ. Σαμαράς - «Χο Τσι Μινχ, αναπνέω με καλάμι», στο βάθος το ποτάμι, όπως τραγουδούσε κάποτε ο Διονύσης Σαββόπουλος, προ

εκσυγχρονισμού - έκτοτε πολύ νερό έτρεξε στο ποτάμι, εμπλουτίσθηκε η λάσπη στον βυθό κι ανεβαίνει όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πολύ στον αφρό...

Σιγά σιγά επιστρέφουν στο κλεινόν Αστυ και οι τελευταίοι εκδρομείς - «Μείον 150.000 υπάλληλοι έως το 2015» - κάπως σαν γενοκτονία ακούγεται αυτό,

αλλά ας μην ανησυχούμε! Κι αυτό μπορούν να μας το «εξηγήσουν» τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης, κι αυτό μπορεί να το καταπιεί ο ραγιάς της διπλανής πόρτας,

«άξιους της τύχης μας» μας θεωρεί κι ο πλησίον μας λεχριτάκος που καταναλώνει στερεότυπα και προπαγάνδα με το καντάρι, χωρίς να βάζει το μυαλουδάκι του να σκεφθεί - no

problem (για την εξουσία! η χαρά της είναι η δική μας αφασία).

 

Η στρατηγική της όμως είναι ακριβώς το αντίθετο: η διαχείριση της αφασίας. Με καταλύτη τον φόβο.

Είναι πλέον θέμα χρόνου, πότε στην Ελλάδα, αλλά και αλλού, η χρηματοπιστωτική κρίση θα μετατραπεί σε επισιτιστική κρίση.

Το χάος με τα φάρμακα είναι πολύ πιθανόν να το διαδεχθεί το χάος για τα τρόφιμα.

Το σύστημα κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση κι ουδόλως θέλει να την αποφύγει (όπως κορυβαντιούν και δημαγωγούν οι τρέχοντες πολιτικοί του υπάλληλοι). Αντιθέτως, την επιδιώκει. Εξ όνυχος τον λέοντα: στην Ισπανία καίγονταν με τις πιο καταστροφικές φωτιές και, πριν καν τις σβήσουν, η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωνε περικοπές στην... πυρόσβεση!

Παράλογο; Βεβαίως, διότι εκτός των άλλων ο εθισμός στο παράλογο σε προετοιμάζει για το αδιανόητο: επί παραδείγματι (και για να φύγουμε απ’ τα νύχια του λέοντα, πηγαίνοντας στα δόντια του), η φράου Μέρκελ εξασφάλισε τη δυνατότητα του εξαπολύειν τον γερμανικό στρατό εναντίον «εσωτερικών εχθρών»!!!

Η στα καθ’ ημάς η Δεξιά έχει βγάλει ήδη στους δρόμους όχι τον στρατό, αλλά την Ακροδεξιά!

Αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να συμβαίνει - να σπρώχνει δηλαδή με την «ατζέντα» της η Ακροδεξιά τη Δεξιά δεξιότερα, δεν είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι η Δεξιά έχει επιστρατεύσει την Ακροδεξιά.

Κατ’ αρχάς ως φόβητρο και στη συνέχεια, αν χρειασθεί, ως «μαύρη χείρα».

Οταν εφημερίδες της Δεξιάς ανασύρουν απ’ το κακόγουστο οπλοστάσιο του παρελθόντος αυτής της παράταξης ταινίες για «προσφορά» στη μόρφωση των αναγνωστών τους, όπως «Γράμμος - Βίτσι» κι άλλες χουντικές «υπερπαραγωγές»,

είναι φυσικό επακόλουθο οι ανελλήνιστοι κοκοβιοί του εθνικοσοσιαλισμού να μαγαρίζουν τις Θερμοπύλες, να βαράνε βουλευτές στο περιστύλιο της Βουλής και να απειλούν όποιον γουστάρουν με «τάγματα εφόδου».

Μπορεί οι φασίστες να νομίζουν ότι η Σπάρτη ήταν κέντρο εκπαίδευσης Αμερικανών πεζοναυτών, αλλά την

 

πόρτα του φρενοκομείου της Ακροδεξιάς την άνοιξε η Δεξιά επιστρέφοντας στη ρητορική του 1950, στην μεταεμφυλιοπολεμική «λογική», όπως άριστα την έχουν νεκραναστήσει με τις δηλώσεις τους ο κ. Μιχελάκης, ο κ. Κεδίκογλου, ο κ. Γεωργιάδης, ο κ. Βορίδης, ο κ. Πάγκαλος (του ιδίου φυράματος κι αυτός) και όλο αυτό το τσίρκο των γιαβόλ μεν στην Τρόικα, ανδρείκελων.

Ομως, αυτή η πολιτική της επιστροφής στο 1950 δεν αφορά στο παρελθόν. Αφορά στο μέλλον.

 

Διότι το μέλλον που μας επιφυλάσσουν εκεί γύρω κινείται, στα 1950-1960...