ΣΑΒΒΑΤΟ, 20 ΟΚΤΩΒΡΗ, ώρα 19.00, στο ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ (πρώην 1ο Γυμνάσιο) : ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ στους ΕΡΓΑΤΕΣ της "ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ"

Νίκη στον Αγώνα της ΒΙΟΜΕ,

τα εργοστάσια στους εργάτες

Η Μεγάλη Καπιταλιστική Κρίση με την οποία άρχισε ο 21ος αιώνας απειλεί την εργατική τάξη ακόμα και σε επίπεδο επιβίωσης. Το Κεφάλαιο «απεργεί», μαζεύει την κλεμμένη ανθρώπινη εργα­σία που έχει ιδιοποιηθεί και την ασφαλίζει: Στην Ελβετία όση είναι σε μορφή χρήματος, στον πα­λιατζή όση είναι σε μορφή απούλητων εμπορευμάτων ή αργούντων βιομηχανικών εγκαταστάσε­ων και μηχανημάτων. Το παράδειγμα της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής είναι χαρακτηριστικό. Η εται­ρεία παράγει κόλλες και στόκους πλακιδίων και είναι – ήταν θυγατρική της Φιλκεράμ-Τζόνσον. Αφού έγδυσαν την επιχείρηση από όσα κεφαλαιουχικά στοιχεία είχε, μια ωραία πρωία το έσκασαν χωρίς αντίο: Η διοίκηση απλώς δεν ξαναπήγε στο εργοστάσιο.

Αντιμέτωποι με την ανεργία οι εργάτες περιφρουρούν πάνω από ένα χρόνο τώρα τα μηχανή­ματα και τις εγκαταστάσεις για το φόβο της εκποίησής τους από τα αφεντικά Θέλουν να πάρουν οι ίδιοι το εργοστάσιο. Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς! είναι η απάντησή τους.

Το αίτημα της αυτοδιαχείρισης που οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ θέλουν να δοκιμάσουν, είναι η απάντη­σή τους στο φάσμα της ανεργίας, είναι αγώνας για την φυσική επιβίωσή τους σε περίοδο κρίσης. Είναι μια από τις δυνατές απαντήσεις, που μαζί με άλλες, όσες η ίδια η εργατική τάξη απο­φασίσει , μπορούν να γιγαντώσουν τη δύναμή της. Αλλά δεν είναι ένα απλό οικονομικό αίτημα. Εί­ναι ταυ­τόχρονα και έμπρακτη αμφισβήτηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αστι­κού κράτους. Η αυτοδιαχείριση και ο εργατικός έλεγχος είναι το είδος του αιτήματος που ο καπιτα­λισμός δεν μπορεί ούτε να απορροφήσει ούτε να χωνέψει, όπως μπόρεσε να κάνει με όλα τα εν­διάμεσα αιτή­ματα των τελευταίων εκατό χρόνων - από τις αυξήσεις των μισθών μέχρι το οκτάωρο, από την νο­μοθεσία κοινωνικής πρόνοιας μέχρι το επίδομα αδείας. Μπορεί το αστικό κράτος για λόγους τακτι­κής να ανεχτεί προσωρινά την ύπαρξη της αυτοδιαχείρισης ώστε να κρύψει τους ανέρ­γους, προ­σβλέποντας στην παντοδύναμη αγορά που όντως θα συντρίψει εν καιρώ το εγχείρημα, όμως ο κα­πιταλισμός είναι ασύμβατος με την αυτοδιαχείριση. Ο αγώνας και το εγχείρημα των ερ­γατών της ΒΙΟ.ΜΕ μπορεί τελικά να νικήσει μόνο με ένα πρόγραμμα εργατικής διεξόδου από την καπιταλι­στική κρί­ση ώστε τα εργοστάσια, ο παραγόμενος πλούτος αλλά και ολόκληρη η εξουσία να πε­ράσουν στα χέρια των εργατών.

Εν τω μεταξύ, μαθαίνουμε πώς διοικείται ένα εργοστάσιο από τους εργάτες του, διαπι­στώνουμε στην πράξη ότι το διευθυντικό δικαίωμα είναι άχρηστο για την πραγματική παραγωγή και μόνο στην απομύζηση του ιδρώτα μας χρησιμεύει. Η ίδια η πάλη για τη λειτουργία του εργο­στασίου αποκαλύπτει τους μηχανισμούς της καπιταλιστικής αγοράς, τους τρόπους που το κεφάλαιο ιδιο­ποιείται και διανέμει την κοινωνικά παραγόμενη υπεραξία. Και το μαθαίνουμε, όχι διαβάζοντας μπρο­σούρες και φυλλάδια, όχι ταξιδεύοντας στον κόσμο των ιδεών, αλλά με την διαλεκτική έννοια: Μπορούμε να το πράξουμε. Οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ αποτελούν παράδειγμα από όπου μπορούν να αντλήσουν πείρα οι εργάτες που βρίσκονται ή σύντομα θα βρεθούν στην ίδια θέση με τους συνα­δέλφους τους της ΒΙΟΜΕ. Μπορούν να μάθουν τι να περιμένουν από τα αφεντικά και ποιες δυνα­τότητες απάντησης διαθέτουν οι ίδιοι.

Χαιρετίζουμε τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ με μια εκδήλωση συμπαράστασης στον αγώνα τους:

• Εισήγηση του Σωματείου τους  
• Συζήτηση για την αυτοδιαχείριση 
• Συναυλία

στο Αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου 

(πρώην 1ο Γυμνάσιο)
 

Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012, 

στις 19:00

Συντονιστικό Σωματείων και Εργαζομένων στις Κυκλάδες

Α’ ΕΛΜΕ Κυκλάδων

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος