"Το να δουλεύεις χωρίς αφεντικό είναι απελευθέρωση"

Συνέντευξη ενός από τους απεργούς της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στο RedNotebook


Λίγες ώρες πριν από τη συναυλία αλληλεγγύης στα Προπύλαια, και μερικές μέρες πριν από τη γενική απεργία της 18ης Οκτωβρίου, το Red Notebook συνάντησε έναν από τους απεργούς της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, το εργοστάσιο της οποίας είναι κατειλημμένο εδώ και αρκετούς μήνες. Τη συνέντευξη πήραν η Αναστασία Ματσούκα και ο Νικόλας Γανιάρης.

Μπορείτε να μας περιγράψετε το καθεστώς της εργασίας στο εργοστάσιο της Βιο.Με, πριν εσείς το πάρετε στα χέρια σας;

Καταρχάς αυτή τη στιγμή το εργοστάσιο βρίσκεται σε κατάληψη και εμείς αυτό που ζητάμε είναι να φτιαχτεί μία εργατική συνεταιριστική επιχείρηση. Ζητάμε πλήρη εργατικό έλεγχο και στην παραγωγή και στη διοίκηση.

Το αμέσως προηγούμενο διάστημα είχαμε προβλήματα. Η εργοδοσία άρχισε να μην πληρώνει και να κόβει επιδόματα. Αλλά η κατάσταση ήταν χειρότερη και για την επιχείρηση. Εμείς βλέπαμε σαν εργαζόμενοι ότι η επιχείρηση δε θα προχωρήσει. Δεν έβλεπαν ότι μπροστά έρχονται προβλήματα και δεν έκαναν κάτι για να τα διορθώσουν.

Πότε ξεκίνησαν τα εργασιακά προβλήματα περίπου;

Τα προβλήματα ξεκίνησαν το 2008. Όταν άρχισαν να περικόπτουν επιδόματα και μετά σιγά-σιγά άρχισαν να αργούν τις πληρωμές. Ώσπου φτάσαμε να έχουμε καθυστέρηση μέχρι και τέσσερις μήνες.

Η επιχείρηση σταμάτησε να είναι κερδοφόρος;

Η επιχείρηση δεν σταμάτησε να έχει κερδοφορία. Οι ισολογισμοί (μέχρι να κλείσει το εργοστάσιο πριν από 14 μήνες) ήταν όλοι με θετικό πρόσημο. Πλην τον τελευταίο του 2010, που σε αυτόν έφυγαν πολλά χρήματα από τη θυγατρική Βιο.Με. προς τη μητρική εταιρεία. Περίπου 2.700.000 ευρώ σε μορφή δανείου. Ως αποτέλεσμα εμφανίστηκε ένα παθητικό 300.000 ευρώ. Καταλαβαίνεις ότι αν είχαν τα 2.700.000 θα είχαν κέρδος.

Η εργοδοσία έχει φύγει από το εργοστάσιο;

Ναι το εργοστάσιο έχει εγκαταλειφθεί από την εργοδοσία. Ακόμη, δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που να θέλει την παλιά διοίκηση, ούτε και ότι η ίδια  θέλει να επιστρέψει.

Μπορείτε να μας περιγράψετε τη διαδικασία με την οποία εσείς πήρατε το εργοστάσιο στα χέρια σας;

Καταρχάς αποφασίσαμε ως σωματείο εργαζομένων να περάσουμε σε άλλες διαδικασίες: Δηλαδή να καταργήσουμε το κλασσικό διοικητικό συμβουλίου (Δ.Σ.), που παίρνει αποφάσεις για τους εργαζόμενους και μετά τις ανακοινώνει και να βάζουμε το κάθε ζήτημα κατευθείαν στη συνέλευση. Ώστε να έχουν την ευθύνη όλοι οι εργαζόμενοι και οι αποφάσεις να είναι από όλους τους εργαζόμενους. Οπότε άλλαξε η κουλτούρα του συνδικαλισμού, είναι μία άλλη «ρότα», όπου αποφασίζουμε όλοι μαζί.  Υπάρχει απόλυτη δημοκρατία. Αφήνουμε ελεύθερη τη διαδικασία (ίσως και καταχρηστικά ορισμένες φορές). Επιτρέπουμε να μιλήσει ο καθένας και να γίνεται διάλογος ανάμεσα σε όσους συμμετέχουν. Είναι επιλογή μας να υπάρχει ελεύθερος χρόνος για τοποθετήσεις, μέσα σε λογικά πλαίσια. Αν κάποιος πάει ας πούμε να μιλήσει μία ώρα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα τον σταματήσουν. Σε αυτή τη συνέλευση μπήκε και το συγκεκριμένο θέμα. Φυσικά κάποιοι διαφώνησαν και αυτοί δε συνεχίζουν μαζί μας. 

Πώς έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή στο εργοστάσιο;

Η παραγωγή έχει σταματήσει. Δε μπορούμε να ξεκινήσουμε να παράγουμε τώρα, γιατί θα μας βγάλουν παράνομους. Θα μας βγάλουν παράνομους γιατί ο χώρος ελέγχεται από φύλακες της μητρικής εταιρείας. Αυτό που θα παράγουμε, αν ξεκινήσουμε, δε θα μπορούμε να το βγάλουμε έξω από το εργοστάσιο.  Γι΄ αυτό είμαστε στην Αθήνα τώρα, για να πάμε στο Υπουργείο εργασίας και να απαιτήσουμε να δοθεί μια λύση.

Εμείς ως εργαζόμενοι έχουμε φτιάξει ένα δικό μας πρόγραμμα παραγωγής και με βάση αυτό θα απαιτήσουμε να δοθεί μια λύση. Βασικά σημεία του δικού μας «σχεδίου» είναι: πρώτον, ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε κανέναν που να άσκησε καθήκοντα ως μέλος της προηγούμενης διοίκησης και ότι απαιτούμε τα χρέη που συσσωρεύτηκαν από την προηγούμενη διοίκηση και οι αποζημιώσεις των μελών της να τακτοποιηθούν από αυτή. Δεύτερον, ως προς τη χρηματοδότηση ζητάμε να ενταχθούμε σε ένα σχετικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα που δίνει σε όσους ανοίγουν νέα επιχείρηση (και συνεταιριστική) 23.000 ευρώ και το επίδομα του ταμείου ανεργίας. Εάν η επιδότηση αυτή δοθεί σε 65 από εμάς μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να χρηματοδοτήσουμε και να ξεκινήσουμε την παραγωγή. Έτσι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την εξάρτηση μας από τις τράπεζες. Τρίτον, ζητάμε να ενταχθούμε και σε ορισμένο νομικό πλαίσιο προκειμένου να παράγουμε νόμιμα. Το νομικό πλαίσιο που εμείς επιθυμούμε είναι η συνεταιριστική εργατική επιχείρηση. Δηλαδή, σε κάθε εργαζόμενο, όποιος και αν είναι αυτός, να ανήκει μια μετοχή και μία ψήφος στη γενική συνέλευση η οποία θα αντικαταστήσει τη διοίκηση. Εννοείται πως πρέπει να υπάρχει και διαρκής έλεγχος από τα κάτω, από όλους τους εργαζόμενους.

Τι σημαίνει για εσάς να έχετε οι ίδιοι την παραγωγή στα χέρια σας, να δουλεύετε χωρίς διευθυντικό δικαίωμα άλλων, χωρίς αφεντικό;

Πρώτα απ΄ όλα, εμείς επιθυμούμε να έχουμε όχι μόνο την παραγωγή, αλλά το σύνολο της επιχείρησης στα χέρια μας. Την παραγωγή, τη διοίκηση, τις πωλήσεις, τα πάντα. Αντιλαμβάνεστε ότι ένα τέτοιο σχέδιο περνάει σε μια άλλη διάσταση. Δεν υπάρχει εδώ. Αν το δουν οι άνεργοι, αυτοί που βρίσκονται μέσα σε παρατημένα εργοστάσια, αυτοί που είναι στην ίδια κατάσταση με μας μπορούν να κινηθούν προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Δεν έχει σημασία να το κάνουμε μόνο εμείς, σημασία έχει να δημιουργηθεί το κίνημα που θα στραφεί προς τα εκεί. Και προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να αλλάξει η όλη διαδικασία της παραγωγής και της οικονομίας.

Το να δουλεύεις χωρίς αφεντικό είναι απελευθέρωση. Απελευθερώνεσαι και κάνεις τη δουλεία σου όχι γιατί γιατί σε απειλεί κάποιος με το μαστίγιο, αλλά γιατί θέλεις πραγματικά να την κάνεις. Γιατί αγαπάς να την κάνεις. Γιατί θέλεις να ζήσεις τα παιδιά σου, γιατί θέλεις να έχεις την αξιοπρέπεια σου. Είναι μεγάλη υπόθεση.

Βλέπετε διάθεση από άλλους εργαζόμενους να κάνουν κάτι ανάλογο;
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν άλλες τέτοιες προσπάθειες, ούτε τέτοια γενικευμένη διάθεση. Υπάρχουν τμήματα των εργαζομένων που το βλέπουν πολύ θετικά  και κοιτούν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά σημασία έχει να  περάσει στο σύνολο της εργατικής τάξης. Γιατί εμάς μας ενδιαφέρει να ενωθεί η εργατική τάξη, φυσικά μαζί με τις υπόλοιπες παραγωγικές τάξεις, τους φοιτητές που θα έρθουν αύριο στην παραγωγή, τους ανέργους και το σύνολο της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

Πηγή: RedNotebook

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ:  Εκδήλωση συμπαράστασης στον αγώνα τους:

• Εισήγηση του Σωματείου τους  
• Συζήτηση για την αυτοδιαχείριση 
• Συναυλία

στο Αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου 

(πρώην 1ο Γυμνάσιο)
 

Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012, 

στις 19:00